หลิงว่ากายบ่เกี้ยง แกมก่ำจรกา

..หากแต่บูชาฮอง ฮักนางเพียงแก้ว

..สันสิดูดายถ้อน นกคอนผู้หลงง่า

..เขยผลาป่อนเลี้ยง อิดูอ้ายต่างบุญ..นางเอ้ย

ว่าโอเด นางเอ้ย

เจ้าผู้โฉมเฉลาเกลี้ยง สอางค์อ่อนอรชร

งามสมคำลือซา ส่าลือทั้งค้าย

งามฮอดภูษาเสื้อ นางครองเอ้แต่ง

กิริยาอ่อนน้อม คำเว้าม่วนยิน แท้นา

ยามว่ายัวระยาตรย้าย กายผ่านเพียงเห็น ฮูปน้อ

ตกขะมะสั่นทรวง ดั่งกลองเส็งก้อง

พี่นี้หวังดอมด้วย เนาว์นอนกอดก่าย

หากบ่ได้คู่น้อง ทางอ้ายส่วนสิตาย พุ้นแหลว

พี่นี้หมายต่อตั้ง คีงอ่อนเฮียงสอง เฮาแหลว

แล้วแต่นางเห็นควร โผดผายตนอ้าย

คันบ่มีไผซ้อน ลี้ซอนซ่อนเสี่ยง

ขอนั่งเฮียงฮ่วมเจ้า กุมเกี้ยวหม่อมพะนาง

ย้านลมเหนือแล่นต้อง เหมยหมอกโฮยฮำ

ย้านว่านางนอนหนาว สิแผ่คีงผ่างเนื้อ

แทนผืนผ้า แพรงามเคียนคาด

บ่ให้ลมหลูบต้อง เตาะเจ้าเสม่นทรวง คำเอ้ย

@@@@@@@ ผ้าขะม้า @@@@@@@

ตกภวังค์อ่าวโอ้ ล้าอ่อนอิดสวอย

ผกาลอยลมวน สิเด่มือทาวคั้ว

อโนมากลางกั้น สำเภาทองบ่มีส่วง

สุดหว่างขอนสิเหย่งยื้อ สะยานม้มตะฝั่งธาร...

มาลาหอมฮุ่มบ้าน ละอองกลิ่นกวมนคร

ผองพระยาเมืองแมน ต่างแปงสะพานยื้อ

ขุนพิเรนพุครองฟ้า ยอทัพหลวงขนาบฝั่ง

พระยาแถนพุแต่งปั้น บ่มาใกล้หล่ำแงง...

ย่านหลายเด้....

ย่านบ่สมมาตรแม้ง พระยาใหญ่สิหยุ๋มเอิ่ก

ครุฑสิเหิรลักพา เสิ่นวนไปทางฟ้า

ย่านแต่ตายคาค้าง คือพังคีกะฮอกด่อน

ไอ่คำตีกระหน่ำทื้น ทางท้าวได้ฮ่ำไฮ...

ย่านแต่ใจบ่จ้น พ้อใหม่แล้วลืมหลัง

ย่านแต่หลงพระยาครุฑ เสิ่นบินไปนำจ้อย

ย่านได้นอนตายแล้ง อยู่คือไซ ค้างโคก

โสกบ่ถมป่องปั้น สังสิได้ ใส่งาย...ละน้อ นางเอ้ย

...@ บ่าวยันต์ 13/10/2559

ยินอ้ายจาพากต้าน ขานส่งเป็นคำเขย

คนเคยเคียงคอนฮัก บ่มีคือเค้า

คำว่า"เฮา"จบสิ้น เหมิดทางสิไปต่อ

อ้ายบอกพอส่ำนี้ สุดเส้นระหว่างเฮา

แฟนเอ้ย..

หากหัวใจบักอ้าย บิแบ่งไปทางเขา

หากบิ่นเบาบัดหาบซา บ่เกิ่งกันพอดี้

หากว่ามีหล่าพร้อม ใจซายกะอักอ่วน

แม่นสิหวนคึดค้อย คนิงน้องแค่ซั่วยาม ว่าน้อ

ฟังเญอฟังหล่าว่าเด้อ..

หล่าสิถอนกกเหง้า ฮากแก่นที่เคยฝัง

ใบเคยบังแดดฝน ห่มนางแต่คาวกี้

มีจักหง่าสิฮานถิ้ม สีนลงจนจำแจบ

ฮุ๊บขี้แกลบโพ๊ะไว้ สุมท้อนเฮ็ดถ่านไฟ สาแหล้ว

พี่เอ้ย.

ก้ำสิไลห่างอ้าย อัดป่องกะใจปิด

เคิ่งชีวิตทึ่ยอถวย ใส่มือผะอวนท้าว

ฝากจักคาวแน่เน้อจร้า หากผลาเกิดชาติใหม่

พอเป็นใยต่อเยื้อ ให้พานพ้อพี่แพง..อีกแน่ถ้อนน

อย่าถามหาลาย..อันนี้กลอนหล่ายแซมบ้า.

จ่ายข่วมผาหมุ่นป่าเว้า โตนน้ำมุดขี้ตม ไปแหล้ววว..

....พระเพลิง รำแพน......

งามทิวาส่องหล้า..........ยามบ่ายเย็นสบาย

ลมอ่อน แซมแสงสูรย์...ซุ่ยซอนซึมซ้อน

เมฆพิรุณลาฟ้า............ฝนหางฝอยห่าง

เข้าถอก มานท่งบ้าน..หอมกุ้มกลิ่นกุม ดังแล้ว

แต่น้อย ลงเบ็ดอ้อม......แลงบ่ายมือบาย

เบ็ดหลัง คันเคางาม......เลาะนาของน้า

ปลาสวบ นำหลังจ้น......ใจฮุมฮุมฮุ่ม

ยามทวนคืนเบ็ดได้....คุงข้องดั่งคอง ใจแล้ว

ท่งบ่อนนี้ เคยเกี่ยวก้อย โสมสง่าผิวงา

ยามบ่าย ลงแลงนา.......เที่ยวคลองแขนคล้อง

แก้มคน ปนฮวงเข้า.......โซยหอมอวลฮ่อม

ใจกงกัน กล่อมเกี่ยว..เฟียข้างไหล่คาง นางนอ

แสงทิวาหว่างนี้.............เดียวที่คนที

ปีนั้น นางลาไล.............ล่องกรุงกินกุ้ง

คนซ่านางรวยได้...........เงินถงลืมท่ง

อดีตยังจำจื่อได้............ผวาให้ฮ่ำไฮ

เห็นท่งงาม ใจสะท้อน...ไหลหลั่งความหลัง

สายลม แลงซูนผิว........ค่อยคลายละเมอคล้าย

ปานสวรรค์สรรค์สร้าง..ทิวทองเทียวท่อง

สบายตาป่าเข้า......เต็มท้องท่งทอง นี้แหล้ว

ชาตรี เสงี่ยมวงศ์. 12 ตุลาคม 2559

...สายลมวนพัดต้อง วอนน้องมาเกี่ยวใจ....พะนะ

ตกละดูล่วงค้อย หัวลมอ่วยโอนเอน

พัดข้าวปูนอนแพ แผ่ลงขนานพื้น

ข้าวเขียวนอนทแยงล้ม สับลายขนาบก่วย

มอบบ่ทันอ่วยปี้น พันกุ้มก่วยขนาน...แท้น้อ

คิดนำคนพุห่างบ้าน บ่มาเบิ่งแงงถาม

ข้าวเขียวงามลมพัด มุ่นพันขนานเกี้ยว

เหลียวคนิงฮนฮ้อน นำลมสังมาไล่

ไผสิมาซ่อยซ้วน ซอนเกี้ยวเกี่ยวนำ...ล่ะน้อ

นั่งคองคอยคนค้ำ เซ้าค่ำคนิงหา

ดวงมาลาลงไทย บ่ข่าวคืนคำต้าน

ละดูกาลจวนจ้อ กอฮวงเหลืองอร่าม

ทามยังคอยเกี่ยวเกี้ยว คนจ้องถ่าเกี่ยวใจ...ยุเด๋อ

...@ บ่าวยันต์ 11/10/2559

พุทธคุณคุ้มเกล้า กวมเขตแดนสถาน

รัศมีเฮืองงาม หมู่ประชาแซวซ้อง

สารคามเมืองบ้าน คุณธรรมลือส่า

ตักศิลาถิ่นนี้ บ่มีสิ้นเก่าคลอง.....

สะเนียนเสียงโหม่งฆ้อง เซ้าค่ำกลองสลับ

เสียงหมอลำแคนยาว กล่อมระงมเมืองบ้าน

ศรัทธาทานผดุงค้ำ พระโคดมตามบาท

บ่ได้ขาดฮีตเค้า กุศลส่างฮ่วมแฮง....

แม่นสิเขินขาดแบงค์ เบี้ยบาทสลึงขัด

ฮีตสิบสองบ่ไลลัด ต่อกาลสมัยเตื้อง

ยังคงคลองเพียรตุ้ม ประเพณีโดยดั่ง

ธาตุนาดูนตระหง่านตั้ง ครองคุ้มพุทธคุณ..แท้แหล้ว

สาดสายตาขึ้นมองฟ้า ทางอุดรก้อนเมฆแล่น

นกแจนแวนแก้ดๆฮ่อง ฮวงข้าวกะก่องเหลือง

คิดอดีตต่อเนื่อง ถึงเรื่องรักยังฝังจิต

หัวใจเอ้ย บ่อยากเก็บมาคิด แต่กะลืม บ่ มี ได้

นับมื้อไกลไปหน้า บ่หวนมาได้คือผ่าน

อ้ายจากนาบ่ห่วงบ้าน กะสันโอ้อ่าวหา คนเอ้ย

ออกพรรษาลาพระเจ้า สิเข้าสู่กาลกฐิน

ใจถวิลคนิงวอน ห่วงพะวงแต่นำซู้

สายลมซูตำต้อง มะโนนองน้ำตาหล่น

อยู่ไสน้อคนผู้ฮู้ แฟนน้องบ่อ่วยมา

หนาวลมฝนทั่งฟ้า ผู้สาวส่าพะวงหลาย

ย่านใจชายบ่คงคิด ห่วงหาคือเดิมเค้า

ย่านแต่หนาวตายแล้ง บ่มาแงงซ้ำแฟนเก่า

สังบ่มีฮอดเงา พ้อพุสาวต่างบ้าน หือได๋อ้ายจั่งบ่มา..น้อพี่น้อ

สุขขีล้น รัตนตรัยเคียนคอบ

ประสิทธิพรก่ายเกี้ยว คลองคุ้มรัศมี..นางเด้อ

ประสิทธิ์ประสาทส่องชี้ โดยดั่งมโนหวัง

สุขสำราญพานพบ ส่องทางบ่อนเฮืองแจ้ง

สิ่งแสวงหาค้น ดลบันดาลขานป่อง

แสงส่องทางวาดไว้ นำพาเจ้าสู่เจริญ

โภยภัยสังห่างเยิ้น พ้นผ่านพญามาร

บุญบันดาลนำพา ทุกขตาอย่ามาต้อง

มีแต่สุขเสมอหม่อง ครองเฮือนถ่วนถี่

ศรีครอบครัวต่อตั้ง อาศัยเจ้าเพิ่งพา..นั่นถ้อน

..สุขสันต์วันเกิดเด้อน้องหล่า ขอให้เจริญรุ่งเรือง ร่ำๆรวย สุขภาพแข็งแรง ตลอดปีตลอดไป เด้อ

ซาติสะแบงแนงไม้ แกมก่ายพงพนา

ต่างคะยุงยางไพร ใหญ่สูงคณาเนิ้ง

สังสิทอนเทียมทาบ เถิงคานก้านก่อง

ยางคะยุงหง่าเยิ้น สูงล้ำนับคณา...

ซาติแต่กำดำท้าว พ่อแม่เพิ่นไลปะ

ลอยนาวาลงคลอง ล่องกระแสวังน้ำ

บุญบ่นำซอนซ้วน สังสิมาพ้อย่า

ย่านแต่ตายมุดเมื้ยน ในน้ำหว่างกระแส..หั่นแหล่ว

คันบ่เหลียวแลอ้าย ไผสิหล่ำแลหา..น้อนางน้อ

ให้อิดูกาดำ หล่ำแงงสะแบงบ้าน

คันบ่สงสารอ้าย อิดูชายพุต้อยต่ำ

ย่านแต่เวินล่องน้ำ ตายเมี้ยนสิบ่ยัง...

อย่าสุป๋าปล่อยฮ้าง ไลห่างบ่แลเหลียว

ให้พี่เทียวทางเวิน ฮ่ำคนิงดายแล้ง

อดสาแงงสะแบงบ้าน ซามแซงแขนงใหญ่

พอได้ทอนทบเมี้ยน ใส่เฮือนก้วง ห่าลุน...ยุเด้

 คืนหนึ่งฝันประหลาดล้ำ เลยหล่วงเจียนเสิง

ฝันว่าองค์อินทร์แปลง แจ่มแสงนวลจ้า

วนเวียนเวิ้ง ภายเศียรผะกายส่อง

พร้อมผ่ำแนมหน่วยหน้า จาจ้านให้ฮับฟัง หลดว่า

คิงเดียวเหลียวหล่ำจ้อง หลังก่องอยู่ดาย

ผาดเบิดแฮงแยงคิง หมู่ลิงบ่หยอกล้อ

ผิว่าเจ็บคิงไข้ ใดลือส่วนสิเบิ่ง

บุตรีตราสง่าล้วน สังบ่ซ้วนเฮ็ดแนว ว่าดอก

ขอเจ้าก้มขาบไหว้ หมอนมิ่งหมอบหัว นั่นถ่อน

สะมาทานศีล ผ่ำภาวนาพร้อม

อธิษฐานเถิงไท้ อินตาเทวราช

ขอหน่อฟ้า บุญกว้างเกิดดอม นั่นเญอ

พระสิเป็นหน่อแก้ว องค์ประเสริฐแสนอุดม

เป็นโพธิญาณ หยิ่งซายเซ็งกล้า

อภิชาติบุตรนี้ บุญมีด้วยบอก

ข้าสิกลับสู่ฟ้า แดนซ้อยส่วนสวรรค์ ก่อนแหลว

ตกภวังค์ลุกขึ้น แนบนั่งมือนบ สาธุๆๆ

ก้อที่ข้าญิงพลอย ไป่มีผัวซ้อน

ผิว่าตั้งครรภ์ปุ้ง ซาวเซียงแสนส่า ถ่อนแหลว

ทางสิได้ลูกน้อย บุตรานั้นส่องบ่เห็น พระพ่อเอย

สังสิปึกปีกแป้น หาซายแหม่นเป็นผัว เจ้าเฮย

สิได้สุขสำบาย ฮอดภายภาคหน้า

เวียกการสร้าง ลูกผัวซาวซ่อย

อยู่เดียวดายดูกเดี้ยว ลือหาญเยื้องหย่องสวรรค์ นางเอย

//สาวเมืองสา

 😴😴😴😴ขอเป็นฝ่ายรอ 😴😴😴😴

เสียงกระซิบโสตซร้อง เส็งสนั่นในทรวง

ข่าวพ่อพวงมาลัย ระริกเริงสรวลแย้ม

แซมผกาหลากเซื้อ สกุลพรรณหลากเหล่า

ฮอดบ่หมองโศกเศร้า สนุกซ้อนบุบผาซอน......จริงแหลว

หลงเกสรทิพย์เอ้ สิเน่ห์ดอกดวงหอม

ลืมกะยอมปลายนา ดอกมันปาตีนบ้าน

สราญเสพซ้น ลืมคนปลายไฮ่

หลงวิไลดอกฟ้า ถิ่มหมาน้อยนั่งคองทาง....แท่นอ

ปรางค์เคยดอมดมกลั้ว กลิ้งกล่อมเฟือยเฟีย

เคลียพะนอกอดกลม โสมนัสปางพุ้น

ลมหมุนปี้น ผินจรไกลห่าง

อุททะกังทาดทื้น สังมาจื้นโฮ่งหน่วยตา......เฮียมนอ

แฮงระโหยอ่อนล้า ระดูถ่ายปีเดือน

อยากสิเอื้อนโอษฐ์ถาม หากเกรงความสิได้

พะไมติ์ดวงนั้น เสมอเดียวน้องบ่

คันสิรอฝ่ายอ้าย หว่างเอิ่กซ้ายสิได้ซอน....แหน่บ่เด้

สาวหมวย เมืองมหา_81020016_18:10

***กาพย์ผญากลอน****จิตศินี

คืนนั้นดาวแจ่มฟ้า ราตรีท่องทอจันทร์

ปานสวรรค์ยามแนม หมู่เดียรดาษห้วง

ทิวาควงยาวเนิ้น ภูมรินร้อยหลั่ง

แนมทางหลังปีกกล้า ปักษาแส้วเสิ่นบิน

ใจถวิลต่างแท้ อ้ายหลงหย่างตามดู

ยอดผะทูงามเผย ผ่องปรางประดุจแก้ว

ใสแววแววเหลืองเหลื่อม คือคำยามหยาด

สาดแสงนวลกระทบต้อง ระเรืองเรื่ออ่อนคีง

สายคาดอิงโอบเต้า สองเต่งวางปง

ถอดเครื่องทรงสะอางเผย ซู่แนวประสบต้อง

นทีทองธารน้ำ ทอจันทร์กระทบอาบ

ผาบหมู่มวลแมกไม้ ไพรโน้มก่ายลง

อ้ายหลงเลาะเลียบซ้ง จอบอ่อนแนมดี

ภูมรีเหล่าหวิด ส่วยสรงสนานแต้ม

แคมหินมีนาถน้อย ผะทูนางแนบฝั่ง

หันทางหลังเหล่าเกี้ยง ผิวเนื้ออ่อนสะอาง

หัวใจเป็นหวิ่งว้าง ดึงบ่อยู่ในคีง

สติติงตางหลุด หล่วงลงพนอเว้า

นางก็เนาว์กายโน้ม เอนประโลมแว่วหว่าน

วจีหวานวาดแต้ม หลงห้วงฮ่วนคะมำ

มือค่อยคลำอุ่นเนื้อ จุมพิตอ่อนเพียงเบา

ปานป่าเลาลามลุก ฮ่วนไฟคะนองกุ้ม

มรสุมแสนเข้า คีงเฮาบ่ยั้งอยู่

บู๋ทะลวงหลากใต้ ไปเรื่อยอยู่บ่เป็น

น้ำกระเซ็นสาดต้อง ถืกสองหน่วยในตา

ตกผวาตื่นคัว ผ้าห่มนวมกอดกลิ้ง

สุขติงเพียงห้วง มโนในสุกเน่า

ขี้เกี้ยมตกใส่เบ้า สองข้างแม่นหน่วยตา....

....แว่ว เสียงไพร

ส่างสิไลเสียถิ่ม มูลมีบ่ฮ่อนสืบ น้อพ่อน้อ

ป๋าให้เป็นเหล่าฮ้าง หลานหล่าสิหล่วงคอง เอาแหล้ว

สังสิญีนเขาพุ้น ฟายนำแต่ควมเพิ่น

ของพ่อสวดโจ้โก้ มีไว้ถ่าจ่าวขาย ดอกฤา

.....ผญาเหิ่ม

สุดอาลัยหมื่นน้าว แนวสิ่งบ่สมจิต

มีแต่ผิดทางเทียว ย่างวนคืนย้อน

แสนฮ่ำฮอนคนิงโอ้ โศกาบ่เว้นหว่าง

ทุกข์มาโถมทั่งทื้น สองซั้นสั่นคลอน...แท้น้อ

จิตอาวรณ์หน่วงน้าว คนิงฮ่ำโหยหา

ทุกขตาเวียนวน ส่องทางบ่มีแจ้ง

แงงทางขัวมัวเกล้า หวังทุเลาซ้ายฝั่ง

ทุกข์กะยังแล่นตุ้ม สุมฮ้อนอั่งมโน...

คันสิโสย่างก้าว ทางท่องบ่มีแสง

สังสิเหลียวเห็นทาง ป่องแปวเทียวท้าง

ทุกข์มาถมทางท้าว เทียวทอนโถมทั่ง

เหลียวหาหยังซ่อยกั้ง บังไว้กะบ่มี...

เหลือแต่โพธิ์ศรีแก้ว สองหน่อคุณากร

บ่มีงอนมีขัด สิซ่อยแจงแงงซ้วน

ทุกข์เทิงมวลเบิ่ดสิ้น บ่มีขีนป้อมใส่

พ่อแม่พร้อมสิรับไว้ แทนท้าวคุซุแนว...แท้แหล้ว

.... @ บ่าวยันต์ 8/10/2559

ตกกะเทินฮักแล้ว มอบมิ่งเหมิดใจ

แม่นบ่สมควมคิด คู่คองเคียงซ้อน

อ้ายสิคองคอยเจ้า นอนเดียวแห้งเหี่ยว

ชรากาลแล่นต้อง ตามถ่อนซ่างมัน...

อุปสรรคกีดกั้น น้าวหน่วงขีนขัด

พี่สิอาสาทอน ก่นถางทางเมี้ยน

นางบ่สนใจเตี้ยง หันแนมซู้ใหม่

พี่บ่ถือโทษเจ้า แนวอ้ายต่ำดิน...

เอาแต่กรรมอ่วยปี้น หนุนส่งแจงจัด

แล้วแต่บุญนำพา ส่องเห็นใจอ้าย

สุดแต่สายใจเจ้า สิมายมาเตี้ยงใส่

ควมประสงค์ต่อเจ้า หมายคล้องใส่แฟน...

แม่นบ่สมมาตรแม้น พรากคู่เคียงสอง

พี่สิคอยแพงฮัก เบิ่งแงงหลานน้อย

คอยมื้อบุตรีเจ้า พวมแพงเติบใหญ่

นำเอาแนวเผ่าเซื้อ บ่สมแม้นบ่เซา...นางเอย

...@ บ่าวยันต์ 6/10/2559

โลภโกรธหลงยังคงคล้อง มันน้าวจ่องกระดองใจ

นับมื้อหลายจนอั่งทรวง หน่วงในกะใจจ้น

บ่ว่าจนหรือรวยร่ำ  ผู้ฮ้ายงามกะตามซ่าง

มันหากฝังยุแผ่นใต้ ในใจพุ้นมนุษย์คน...

มีหมื่นแสนมากล้น ล้านโกษฐ์ทะยานหา

ควมอิจฉาผู้เพิ่นมี ตื่มทวีบ่มีย่าน

ควมทะยานบ่อนฝันพ้อ ควมบ่พอมาสิงสู่

กรรมเวรไผข่อยบ่ฮู้ เลยหยันเย้ยญ่ำโคม...

พุทธองค์เพิ่นผีกม้ม ตัดกิเลสหนีไป

บ่ได้มาวนเวียน ดั่งหมู่เฮาเราท่าน

ธรรมขันธ์เพิ่นเหลือไว้ ฟังเบื้องได๋บ่หมองหม่น

ไพเราะหลายในเบื้องต้น คันคนพร้อมสิรับฟัง...พี่น้องเอย

..คิดฮฮดเด้.......

คิดฮอดนงค์นางน้อย แก้มป่อยล่อยคมขำ

สาวอำคาคนไค คู่เคยควงค้อง

ควมเคยขานคองเค้า สองเฮาลืมแล้วไป่

ว่าฮักหลายตั้งแต่อ้าย บ่ไลล้างลบเลือน...ว่าน้อ

วันเดือนปีหล่วงค้อย ควมเก่ายังจำจด

ควมฮักนางบ่ไลลด ฮำคนิงแลงเซ้า

รัชนีคืนเศร่า เหงาซวงบ่เว้นหว่าง

ทิวาสางฮุ่งแจ้ง กะสันโอ้บ่ส่วงเซา...

วาตะโยตั้งเค้า สิหันอ่วยคืนกลับ

ข้าวดอสลับสีทอง ส่วนวสันสิลาสิ้น

ฝูงปักษิณคืนย้อน งอยคอนพนาเก่า

ออกพรรษาลาพระเจ้า สิคืนเค้าต่าวมา...บ่น้อ นางเอ้ย

... @ บ่าวยันต์ 3/10/2559

รัชนีคืนค้อย มืดมิดพระจันทร์แฮม

ดาวสลอนเรียงราย ส่องนภาแซมซ้อน

สายลมหวนซูนต้อง ทิวพนาแผ้วผ่าน

เสียงเรไรสนั่นฮ้อง สุธาพื้นกล่อมระงม...

หนาวฝนพรมรินย้อย ยะเยือกผ่านผิวเผิน

ตำมโนซวนคิด ฮ่ำคนิงนำซู้

ปานนี่เนาว์นอนซ้น ตะแคงคีงหนาวสั่น

คือดั่งชายป่วงเพ้อ นำน้องพุห่างลา...บ่น้อ

จวนวรรษาผ่านพ้น เลยหล่วงละดูกาล

สายสะแนนยังคอง ห่วงหาบ่น้อเจ้า

หือว่ามีชายพ้อ คนแพงผลาใหม่

หนาวพะวงหน่วงน้าว กะสันเพ้อใส่ดาว...

นั่งนับดาวพราวจ้อง โดดเดี่ยวเอวัง

สุดสิพรรณนาคิด บ่อนสิแทนตาน้อง

ได้แต่เงยคอเค้น รัชนีเลยหล่วง

ดาวสิลาห่างฟ้า สุรีย์พ้นกะบ่เซา...แท้น้อ

เกิดมาเป็นสาวน้อย ฮ้อยสิ่งพันประการ

สุดสิสรรคำมา ป่อนแสดงไขชี้

เฮ็ดบ่ดีเพิ่นหยันเย้ย ติติงถุยถ่ม

โซมน้ำตาลักลี้ บ่หาญเว้าให้เพิ่นฟัง...

เฮ็ดแนวดีเจ็ดครั้ง บ่มีค่าให้คนเห็น

จักแม่นกรรมเวรนำ จ่องเกียวพันเกี้ยว

ผิดเทื่อเดียวหนักตึ้ง อึงคะนึงคนส่า

ป่ายน้ำตาอาบแก้ม แนมฟ้าเอิ้นใส่ดาว…

เก็บความสาวสงวนเนื้อ เพิ่นจ้องข่มพรหมจรรย์

จอบข่มเหงสารพัน ผู้อ่อนแอกำลังน้อย

บาดได้สอยเบิ่ดเกี้ยง ผัดเหลือเพียงคนใจง่าย

ปล่อยให้นางฮ่ำไฮ เบิ่ดอาลัยนั่งกลุ้ม นอนฮ้องก่องน้ำตา..

...@ บ่าวยันต์ 3/10/2559…

นางเอ้ยย...

อ้ายบ่หมายตั๋วต้ม ให้หลงลมก้นขี้ถั่ง

บ่ได้หวานกล่าวอ้าง บักขามป้อมใส่นำ

หวานบ่มีตื่มซ้ำ ขมใส่ให้นางขัด

หมายมาซอนแซมมัด ไฮ่นามากวมก้ำ

หยับเอาสวนมอนม้อน มาวางทอนพ้อมจ่อ

พอได้ซูซ่อยเลี้ยง เกียม้อนดอกซ่อนกัน..ซั่นดอก

ยอมือนบแนบคิ้ว ขมาก่อนขานไข

ขออภัยความผิด หากบ่ควรคำต้าน

จับเอาการครองค้ำ คุณความดีเผยเอ่ย

เคยได้ฟังเพิ่นเว้า เอามาต้อนสู่ฟัง…

เฮียมจักขอกล่าวอ้าง ความกล่าวบริบท

จดจำมายอยก  ใส่คำแสดงชี้

คุณความดีเดินก้าว ไผเห็นกะฮ้องใส่

ฮักพุได๋เพิ่นซ้วน บ่เมินหน้าหน่ายซัง…

ตกระกำทุกข์ค้าง เพิ่นค้ำส่องจาขาน

มีภาช์หวานภาช์คาว มาสู่กันแลงเซ้า

เอาปูปลาแกงต้ม สนองคืนแจกจ่าย

ฮอดมื้อตายกะบ่สิ้น คันกินต้อนแบ่งปัน..พี่น้องเอย

...ขยายความจากคำของพระอาจารย์ พระครูปริยัติ วีรากร..

...@ บ่าวยันต์ 30/9/2559...

เคียมขอบฟ้า ผาหลั่นเลียมพะลัน

โขดสิงขรสูงซัน ก่วยกันพันเกี้ยว

วนหลายเลี้ยว เหลียวเห็นเป็นโหง่น

พฤกษชาติผ่างต้น ปนแต้มอะแหล่มตา เด้น๊อ

ปอยขี้ฝ้า ลมส่าพาไหล ละน๊อ

ขอฝากควมคาใจ ส่งไปถามน้อง

แหยังคงผะสงค์ข้อง บัวทองยังหมายบุ่ง บ่เด้

แก่นกะยูงตอกแล้ว แมวต้อยสิโค่นคอน สาน๊อ

ลมถวิลอิ่นอ้อน วอนวีตีหง่า มาน๊อ

จวงจำปาอย่าสะเพ้อ เผลอเลี้ยวหล่นขู

ศรีบุญซูหย่องหยั้ง ธนังกายเคียนกิ่ง

ถนอมคีงถ่าซู้ ยอดพธูของบักอ้าย ผู้หมายซ้วนใส่พาน แพงเอ๊ย

แหม่นสิอยู่ต่างบ้าน สิวนผ่านเทียวหา

สู้อดสานอนคืน ค่อยบืนผะสงค์ต้อน

บาว์คานเปรียบปลาเข็งข้อน นอนขี้ตมดิ้นด่าวด่าว

ยังคือเก่าบ่น้อสาว บ่าวคนไกลใฝ่ฝั้น โปรดปันน้ำป่อนประไมตร์ หวานใจเอ๊ย...

..ยอหัตถาขมาน้อมจอมธรรมให้กั้งเหลี่ยม

คอบหัวเฮียมเป่าพ้นมารฮ้ายจงพัดไกล

...ปิติเรศองค์แม่ไท้สองคุณใหญ่จงนำปก

ยามดวงตกซินซวยหนุนพลังให้ลืมล้า

...วัฒนาดำรงค์ยั้ง อยู่ในใจแฟนฟัง ทุกกาลครั้งได้จำชื่อ

ไปตลอดแม่นทุกมื้อคนเว้าดอกส่าไกล สาธุ สาธุ สาธุ

เทื่อนี้...ข่อยจักแปลงบทเว้า นิรพาณเพียงวาท

ดับด่วนแล้ว กิเลสสิ้นส่วงลง.....

...จักแนมไพรในหล้า ดุจหมู่สัพสัตว์

มีกงกรรมเวียนวน ดั่งเดียวโดยถ้าน

ยางคือโลหิตเลี้ยง ลำคีงคุงใหญ่

ใบแขนงกิ่งก้าน ญายไว้ส่ำมือ........

......มีพะไมติ์โอบอ้อม ฮักห่อคลุมหลาน

แผ่ตระการกวมปก ป่ายลุนลำน้อย

คอยประคองอ่อนตั้ง ตรงดีดอมเที่ยง

เพียงได้ยืนหยัดหมั้น คือเค้าย่าตน

สัพสิ่งหลากล้น เกื้อก่อถนอมกาล

นิรพาณคือดับ สิ่งลวงลามเกี้ยว

ดุจดั่งเกลียวพันห้วง ธนังในแกะกาบ

ธรรมะนังขาบก้ม วางไว้หว่างศีล

สติบินปีกอ้า หุบก่อนฟังจริง

สุขะติงยังสุข ซู่มวล มโนถ้าน

ขอแต่วันทาน้อม ในธรรมสิเห็นเหตุ

ทุกข์บ่ขังขอบเกี้ยว ในหั้นส่วงสบาย.....

พอเมื่อเห็นนาทน้อง แม่คิ้วก่องตาหวาน

จิตกะสันหน่วงใน บ่ล่ายเลยลืมร้าง

สบบางบางตำต้อง เอิ่กพองท้องสะเหม่น

เห็นแค่เพียงเนตรน้อง กะสันเนื้อสั่นคีง...พี่น้อ

ปานผีสางสิงร่าง มนต์เป่าเมาสะดุด

หยุดยืนงงมึนซา สั่นกะเซ็นซูนซี้น

กินรีแปงร่าง หรือนางในน้อยอ่อน

ปทุมทองท่อนไท้ สันได๋เจ้าส่งมา..งามน้อ

วาทวาจาขานเอื้อน อ้อนอ่อยออยหวาน

ปานสิลอยลมเวิน เมื่อยลงสะเวิงตึ้ง

พออยากดึงแขนส้วน เมือเฮือนระยาดย่าง

ทางสิถางป่องพ้อ บ่น้อน้องป่องซอน..เพิ่นน้อ

ຍູງຍາງສູງຄ່າລ້ຳ..........ໃນປ່າດົງດອນ

ມີໝູ່ມວນພຶກສາ.........ປາພະເຍົາແຍງຍຶ້ນ

ສຽງສະທືນເທືອນກ້ອງ..ສັກກຸນາແຊວສົ່ງ

ດົງສະເລົາຮົກເຮື້ອ...ເສືອຊ້າງຢູ່ເຕັມ

ສັກກຸນານົກເຄົ້າ..........ກວາງປ່າມີຫຼາຍ

ກະຕ່າຍ,ແລນ,ງູ,ເຫງັນ...ໝູ່ຟານຫຼາຍແທ້

ກະແຕໂຕ້ເຕັມເນື້ອ...ເສືດາວກະທິງປ່າ

ສິງໂຕລິດທີ່ກ້າ.........ໝາຮ້າຍແມ່ນຫຼາຍ

ມາບ່ໍມາຮ່ວມອ້າຍ...ຊິພາຍ່າງຊົມດອນ

ຊິພານອນກາງດິນ....ເກືຶອກຕົມໂຕເປື້ອນ

ເພາະວ່າຊາຍຊາວເຊື້ອ..ຊາວເຂົາຂົງປ່າ

ອາບທາລາອັ່ງລົ້ນ......ພໍໄດ້ຊ່ວຍເຢັນ

นางเอ้ยย....

อ้ายบ่หาญเหย่งยื้อ ยาดแย่งชิงคน

ฮู้ว่าจนควรคบ คู่กาดำปี้

บารมีไกลเยิ้น บ่สมนางเฮียงนั่ง

ตั่งพระยาคู่ตั้ง ทางอ้ายบ่ควร..นั่งแหล่ว

บ่อยากหวนกล่าวต้าน ขันแข่งชิงไผ

สุดอาลัยแพงฮัก สิค่อยทนทานไว้

มโนในนูมเนื้อ หนาวในไข้สั่น

เจ็บกะสันเสี่ยงไว้ ในเนื้อห่มคีง..พี่น้อ

ไปเกษมสุขยิ่ง ทุกสิ่งสมผสงค์..เด้อนางเด้อ

ไปเป็นหงส์คอคำ คู่ควรเคียนคล้อง

แนวได๋หมองนองร้าว ขมในไกลห่าง

ความฮักนางมัดเมี้ยน ในใจอ้ายบ่ลืม..ดอกเด้

...@ บ่าวยันต์ 27/9/2559....

ขอไขกลอนมาวอนต้าน ประสานมาพอได้เอ่ย

คำวาจีสีเชยเชย ได้เฉลยกล่าวอ้าง

ให้นางน้องได้รับฟัง....

เอิ่กของชายสิเพม้าง นำน้อยอุ่นทูลกะสัน

หลงรำพันพะวงฮัก ห่วงนำพะนางน้อง

พอได้มาเถิงห่อง สายลำพองแม่น้ำแก่ง

แคงภะไมยต์หน่วงน้าว ทาวใจไว้กะบ่ฟัง…

หลงคำสาวกล่าวอ้าง มาตกหว่างสำนวนหวาน

สาวอีสานแก่นนคร ป่อนคำปานออยเว้า

ฮักมาหยุดสุดส่าว สาวคนงามก้ำขอนแก่น

คองถ่าพี่แน่เด้อแฟน ตกสายแนนเพิ่นส่งเกื้อ

สิเมือบ้านให้แม่มา..ดอกเด้นาง .โอ่..คำนางเอ้ย

…@ บ่าวยันต์ 27/9/2559

ฟ้าเอ้ยฟ้าฮ้องตึ้ง ก่ำฝ่ายทางเมืองศรี

สาวพุดีคนไค อ้ายห่วงนำกะสันเพ้อ

หลงละเมอนำน้อง คือไกลทางฟ้าหย่อนหย่อน

แนมเบิ่งเมฆตั้งก้อน คือนางน้องสิห่างลา..แท้น้อ

เมฆาไหลห่มฟ้า จับก้อนกลุ่มมาคุมปก

อกกะสันทรวงใน แฮ่งหน่วงหนาวกะเซ็นซี้น

ยามได้ยินคะนึงฮ้อง ปานนวลนางมาฮ้องสั่ง

ไปหวั่งหวั่งสั่งอ้าย บ่คืนโค้งดอกอ่วยมา...ว่าน้อ

ใจพะวงป่วงบ้า นำน้อยอ่อนสาวเมืองศรี

บ่ มีวันสิเลือนลบ ห่างมโนคนิงน้อง

อ้ายยังคองคอยเจ้า อิดูชายผู้ต้อยต่ำ

ฝนโฮยฮำทั่งทื้น มโนน้อยแฮ่งพะวง...เด้น้อ

ก่อนสิไขป่องเอี้ยม แง้มส่องให้เถิงจุด

ผืนดินทองเมืองมนุษย์ พุนั่งครองคุมแคว้น

เนาว์ในแดนดินก้วง อุกในซวงบ่เว้นหว่าง

ทางสิย่างภาคพุ้น สังสิฮู้หว่างตาย...

เกิดมาทุกข์ยากฮ้าย กายก่ำดำหมอง

บ่ได้ครองเวียงวัง ดั่งพระยาคุมบ้าน

บ่แม่นขุนหาญกล้า พาพลพวกไผ่  (พวกไพร่)

ไปไล่ตีต่อยต้อง เมืองบ้านพุอื่นครอง...

มวลหมู่ญาติพี่น้อง แตกหน่อกอแขนง

สายซุมแซงทาวแซม ป่งแกมบ่สุดสิ้น

สุขในศีลทานค้ำ เจริญธรรมพวกไผ่

ยุคสมัยล่วงพ้น บ่ไลถิ่มหน่อพุทโธ...ดอกเด้

สุขเกษมเผ่าเซื้อ แขนงหน่อซุมแซง

เฮียงผสานพานพบ เผ่าพันธุ์เพียงพ้อม

จรลีลาแคว้น เหิงนานป๋าปล่อย

ต่างแสวงบาทเบี้ย สนองตุ้มใส่เฮือน...

คราวเมื่อพานพบพ้อ จับเข่าเคียงพะนอ

โภชนังซุมแซง ฮ่วมกะเบียนเดียวต้อม

จารนัยขานเว้า ซุมแซวถามไถ่

สุขเกษมหลื่นล้น สวรรค์น้อยแล่นโฮม...

หาเสบียงปลาต้ม ตำแจ่วแพวผัก

ญาติกาภาช์วง หนึ่งเดียวปีครั้ง

สุขในวังเวียงก้วง หอโฮงบ่เทียมถ่อ

สุขในซุมเผ่าเซื้อ มะโนน้อยซุ่มเลิง...แท้แหล้ว

พอเมื่อแสงสุรีย์พ้น เลยหล่วงพนาวัน

สรรพางค์คีงทุกข์ ห่วงพะวงนำท้อง

มัวคะนองแนวต้อน ภาช์งายกะจ้อนใส่

ขาพ่องลายเลือดย้อย ซูนซี้นกะสั่นเซ็น

หากสิพลัดพรากเว้น พะวงห่วงงายสวย

แนวบ่รวยเงินคำ ห่างมีใบแบงค์

เอาแต่แฮงกายป้อม หากินซามฮอดหว่าง

ตามกะเญิมเผ่าเซื้อ ไทบ้านผู้บ่าวแนว...

...สุขสำบายดียามเซ้าๆครับผม @ บ่าวยันต์…

พุทธศักราชล้ำ เลยผ่านกาลพอสอ

บ่ได้งอเคียวคด ส่วงเซาไลเว้น

ดวงตาเว็นวนเกี้ยว โลกาบ่ได้ขาด

ศักราชล่วงล้ำ บ่มีย้อนต่าวคืน

เจ้าผู้เนาว์หนห้อง หรดีปรางปราสาท

มีคำแก้วก่ายล้น กองข้างคู่นอน

คงจักสุขขีด้วย สนมนางมากแห่

เทียวประโลมวาทอ้อน เคนให้ซู่ประสงค์.....

อีกทังนฤนาทน้อย เนื้อหน่ออุทุมพร

นางผู้เคียนคำเผย ก่ายโยงระยางย้วย

ปะทินผิวเติมเอ้ ผงนวลแต้มปาก

ประดับทองแท่งแก้ว ปรุงให้ฮุ่งงาม

คงจักมีมากเนื้อ หลายหน่อแนวกษัตริย์

ประสงค์คีงเคียนกก ก่ายนอนนำอื้อ

เฮาหากเนาว์เพียงบ้าน เสาเซแซมฟาก

บ่อาจเทียมท่อซั้น เมืองพุ้นฮุ่งนคร

แต่ก็สุขหลื่นล้น ตามฮ่องวิถีเป็น เฮาแหลว

บ่ได้ปารถนาพบ หน่อมณีนางแก้ว

ขอแต่องค์มุนีไท้ เทวาสถิตย์เทพ

ทงได้หันหล่ำเยี้ยม ทางใต้มนุษย์คน

ประทานนางนาทน้อย เพียงหนึ่งกัลยา

บ่ต้องงามยังผิว ผ่องสีเสมอแจ้ง

ขอแต่ใสในพุ้น อุทะกังแสนสะอาด

ฮักถนอมห่อตุ้ม เพียงอ้ายบ่แบ่งใจ...นั้นนอ...

...บุญคุณพ่อ....

บริบทบ่อนบั้น วลีเก่าเขยไข

จารนัยควมฮัก บ่ใฝ่แทนคืนย้อน

พนมกรยอตั้ง คุณานังปิตุเรศ

คณาเหตุเอ่ยเอื้อน บ่เคยเว้าเล่าคุณ...เพิ่นน้อ

สุขเกษมกูลเกื้อ น้ำท่าโภชนัง

แนวประทังควมทุกข์ ใฝ่หามาต้อน

คุณบิดรดอมค้ำ พูนอนันต์ล้ำค่า

สาธยายก่ายต้าน มาเขยซี้กะบ่แปน..ดอกเด้

..พ่อเอ้ย...

สู-ติกาลมาดแม้น เกิดก่อสะแนนสาย

เป็นลูกซายฟูมฟัก พ่อแพงถนอมเลี้ยง

เจริญเพียงพอพ้อม มูลบิดาแปงแต่ง

ค่าบ่สูงแข่งบ้าน กะภูมิพ้อมหน่วยใจ..

มูลพ่อแปงแต่งไว้ สิหวงฮักแพงถนอม

บุญคุณทอมทวนทบ สิไถ่แทนคืนถ้าน

ชรากาลแฮงน้อย สิดูแลเลี้ยงหล่ำ

บุญคุณคำเข่าป้อน บ่ไลถิ่มปล่อยวาง..ดอกพ่อเอ่ย

แนวว่าแสงตาเว็นค้อย. เลยหล่วงยุทางเขา

สายสำพันเฮาพอย อยู่ดอนกะซอนแล้ง

สายตาแงงทางฟ้า ขี้ฝ้าใหลย้ายหม่องเก่า

ตกหว่างซาวหน่วงเนื้อ ภายพื้นกะสั่นเซ็น

หากสืคึดต่อฟ้า ผัดแปนขาดเขินบก

ดีแต่ทางนาทาม ไฮ่ดอนผัดมาเเล้ง

แหม่นว่าฝนเถ่งทื้น น้ำผัดใหลลงหม่องคุ่ม

นาดอนอ้าย คองฟ้าใด้หน่วงฝน

พอปานกันกับน้อง บ่โค้งอ่วยนำนา

และไปหาพุบ่าวรวย หว่างเหินแล้วทรงฮ้าย

สายสำพันมันสิ้น ใจถวิลใด้โอ้อ่าว

ซาวหาไผบ่พ้อ อ้ายเลยเศร้าอยู่พอย

.....ตังซี....

ใหมบ่จาดอมฝ้าย จาสิไปมื้อฮ้อยเที่ย

เมียสิหนีลูกเต้า ถิ้มให้ใด้แอ่วนม

มันบ่สมควมเว้า บาดเอากันแต่คราวใหม่

ไก่ป่าหนีจากบ้าน ชันท้าต่อบ่หัน

มันบ่โสดาแห้ว ผักแพวบ่ดอมท่ง

องกะหนีไกเก้ง แหม่นเส็งสู้ต่อบ่ซน

เลยเป็นโพนนาเฮี้ย แคมบ๋าขี้กะต่าย

โพนบ่มีใม้ซ้อน เลยยืนแล้งกะเป่าแปน

สายแนนนับมื้อสั้น สายสำพันนับมื้อจ่อง

น่ำคองนับมื้อแห้ง บ่มีเอื่ออ่าวฝน

นาโนนบ่สมน้ำ ฝนตกมาใหลลงคุ่ม

นกกะซุมป๋าป่อนน้ำ ย้อนปลาน้อยนั้นบ่มี

....คังซี....

วัฏฏะวนเวียนเกี้ยว เกยเกี่ยวกวมกัน

สะแนนพันพาพัด พบพานแพงพ้อ

ผลากอเกยเกี้ยว ทำทานบุพชาติ

วาสนาส่งยู้ ซูค้ำจ่องมา...

ผืนสุธาใหญ่ก้วง เกิดก่อกวงไกล

ดลฤทัยเทียวทาง ส่วนกุศลนำซี้

บารมีปางชาติ ทำทานผลาส่ง

ชาติผสงค์ต่อไว้ ภายพุ้นฮ่วมพะเนียง..

แถนเพิ่นแปงป่องเกลี้ยง เผดียงต่อยอผลัก

อินทร์สลักลงเฮียง คู่เคียงควรเจ้า

โสมเสลาแฟนอ้าย หมายมโนฮักแก่น

สายสะแนนหน่วงน้าว พานเกี้ยวคู่บุญ..กันแหล้ว นางเอ่ย

ศรี ศรี ฤกษ์ นพรัตน์เฮืองศรี

สวัสดีมีชัย ส่องแงงแสวงตุ้ม

รัตนตรัยคุ้ม เคียนคุมคุ้มห่อ

สมประสงค์ต่อตั้ง แปงส่างให้ฮุ่งเฮือง..

..สุขสันต์วันเกิดเด้อคะรับ ร่ำๆรวยๆ

มีความสุขตลอดปีตลอดไปครับผม…

...ฝากฮักฝากใจ...

ผสงค์ดาดอมเจ้า เสมอต่อแพงฮัง

อย่าได้ขังไฟลน ทั่งทอนเพม้าง

แม่นว่าทางเทียวท้าง มีทางให้เลือกย่าง

ขอพะนางซ่อยค้ำ เทียวท้างคู่พะนอ..พี่น้อ

สิบสิพ้อซาวสิพ้อ อย่าได้ฝ่อทางใจ

ขึงภะไมยต์วางติด ส่ำพะลานหินตั้ง

ภูบ่พังถมทื้น พะลานใจแน่นแก่น

หากสายแนนบ่ค้อง ผลาค้ำซ่อยคอง..กันน้อ

อ้ายนี่ฮักแต่น้อง   น้าวจ่องทาวหา..คำเอ้ย

ปานว่ากาฝากเครือ หง่าคะยุงยางไม้

ยางคะยุงตายเมี้ยน สังสิทาวน้าวต่อ..บ่เป็นแหล้ว

มีแต่ตายมอดเมี้ยน คาค้างหง่าคะยุง..หั่นแหล้ว

...@ บ่าวยันต์ สืบสานตำนานผญา เรียงคำ 19/9/2559...

....มูลมังพ่อแม่.....

จวนวสันต์สุดสิ้น สิหันอ่วยลาไล

ข้าวไสวพวมทาว ทั่งกอแขนงอ้า

ซุมพนามวลไม้ ขจีเขียวก้านก่อง

พระพิรุณทั่งทื้น นภาก้วงทั่วสุธา

สักกุณาขานตุ้ม ยุฟากฝั่งวังหนอง

ปลาฉลองธารา แล่นลงมายังต้อน

มวลภมรแมงไม้ ซุมแซวเกี้ยวก่าย

สายธาราเอ่อล้น มูลยู้มาอั่งซี

เห็ดปลวกซุมเสี่ยงลี้ ก้ำฝ่ายหัวนาดอน

ขาวพอนพอนแซมโพน ทั่งแทงพะนอพื้น

ทรัพย์ในผืนดินด้าว แดนเฮาอีสานถิ่น

สุขในสินเผ่าเซื้อ ถนอมไว้ฮักแพง..มูลมังเอย

....@ บ่าวยันต์ สืบสานคำ ครับผม….

..ปรางค์ดรุณสดสร้อย แซมอ่อนมายมวย

หิ่นสลวยเกษา ซิ่มซายพนอน้าว

ผอ่ายสาวนันเนื้อ ทะนิทนางมาแนบ

อุราแจบฮัดฮู้ ฮาวน้องแผ่วพิง

..ปทุมคิงเค่งเต้า ตนเบียดสะแคงชาย

แพรที่กายผี่เผย ผ่อนเพาทะเนินเนื้อ

ใยว่าเคือทาวม้วน มือผอวนเอากอด

เจ้าพุยอดหมิ่นเกี้ยว เกษมซ้อนสู่เฮียม

..สุรีย์เทียมจวบฟ้า อุษาส่งมาสาง

ส่องสรรพางค์ประทังยิน ม่วนพนอคลอคล้าย

กมลมายมาแย้ม กลั่นควมเสาวภาคย์

บ่หาญจากแจ่มเจ้า จรลี้รสสุคนธ์...แท้ดาย

คราวพนางพรากอ้าย ไออุ่นผอวนเฮียง

พิสังเพียงทุรายทุกข์ กลั่นกลกะสันต์เนื้อ

สังบ่เหลือควมเค้า กุศลเฮาฮอยห่วง

ทะลังลวงล่ายลิ้น คำถ้อยพากย์พนอ

วสันต์จ่อจวบพ้น ภายหล่วงพรรษา

เหมันต์มาฤดูผาย ผ่านกายกวมไกล้

สังมาไลมิดม้วน ควมคอยบ่ขานข่าว

ผัดเทือหนาวหน่ำเนื้อ สะเหม่นอ้ายสิอุ่นไผ..นางเอ้ย

คองภมัยหล่าน้อง เตินอ่วยอิดูชาย

เสมอภายเคหัง บ่อนเฮาเฮือนค้ำ

อย่าสุหงำเงาชู้ ซอนซายซ้อนเสี่ยง

สะแคงเคียงฮ่วมห้อง โฮงอ้ายหนึ่งเทียม..นั้นเนอ อิสระ จอดนอก

...ฝากฟ้าไปสั่งน้อง ว่าซ้านน...

เสือสิไลลาซ้าง ปลาสิห่างเหินกบ

ข้าวดอสิลานาโนน ปล่อยทามยุดายแล้ง

ฝนสิแฮงฮำฮ้อง ฮึมคะนองฮ้องสั่ง

เพิ่นว่าฟ้าสั่งน้อง สะเนียนตุ้มทั่วนภา..แท้แหล้วว

ฝากควมคำนำฟ้า ฮ้องสั่งผู้คนไกล

สาวผู้ไปไลลา ห่างเฮือนบ่มาใกล้

หลบเข้าไงฮูซ้น หม่นโคลนพอปานเอี่ยน

มอนสิคียนคู่ม้อน ไผสิตุ้มฮี่เอา...น้อนางน้ออ

เครือฮักพวมไต่เต้า ค้างเก่ากะพวมฝัก

สังสิหักเพ-ลง ให้เน่านูมโคมค้าง

ปลาหมู่ลาวังก้วง ทยอยเมือกลับต่าว

พิสังสาวผู้ห่างบ้าน บ่คืนโค้งอ่วยมา...คำเอย

//บ่าวยันต์ สืบสานคำ คะน่อย

นาบ่ไขป่องท้าง หว่างทางบ่อนน้ำถั่ง

มีแต่ขังเอาใว้ ปลาสิดิ้นถ่าวตาย

ฮักต่อน้อง ผสงค์คั่งดอมใหม. หล้าเอ้ยย

อย่าสิไลลาชาย ป่อยป๋าให้เป็นฮ้าง

แหม่นว่าทางมันเยิ้น วอนนางนั้นขอดจ่อง

หากว่าน้องบ่ป้อง สายแนนสั้นย้านบ่ญืน

แหม่นสิฮ้าง ให้ฮ้างไฮ่นาสวน

หากสายแนนนามี ทางฝ่ายฝนบ่ป๋าแล้ง

แตงอย่าไลลาค้าง ทาวทางคือหมากถั่ว

มัวแต่เลาะพาบพื้น ทางค้างสิป่งซอน ใด้บ้อออ โตอย่าง อ.คังซี

//ให้แทรกอุปมาเป็นระยะ สับหว่างคือดำนาหนิ

ท่าอุปมาล้วนสั้นมันสิเป็นผญาหย่อยรึผญาก้อม

แล้วแต่ควมสั้นยาวรึควมหมาย///

...ฮ่ำฮอนยามเซ้า...

ตกภวังค์อ่าวโอ้ ฮ้อนฮ่ำคนิงหา

นับเวลาครวญคิด ห่วงพะวงหลงเพ้อ

นอนละเมอเผลอดิ้น ถวิลนำเซ้าค่ำ

หลงฮ่ำฮอนฮอดเจ้า กะสันพ้อบ่ส่วงเซา..

กระวายวนค่ำเซ้า คนิงป่วงโหยหา

อั่งอุราทอนทุกข์ นั่งนอนฮนฮ้อน

สุดสิอาวรณ์โอ้ นำนางกะสันป่วง

ข้าวบ่กินฮอดน้ำ กะสันเจ้าอ่าวคนิง..เด้น้อ

..ขอขอบคุณนางแบบน่าฮัก น้องสาวหล่า บีบี ผญาป่วง..

//บ่าวยันต์ สืบสานคำ คะน่อย

ตอนสตังค์เบิ่ดสิ้น แปนเป่าในถง

ดวงก้อลงแนมหา หมู่บ่มีมาใกล้

ควมวิลัยนวลเนื้อ คุมทะมึนดำด่าง

โญติกาต่างพ้น เมินฟ้าวหน่ายซัง

คาวสตังค์หลายล้น พวกหมู่ซูหาง

วนเวียนทางเทียวเลาะ ข่าวคราวยามเยี่ยม

ถือธรรมเนียมแนวต้อน ครีมทาหน้าเต่ง

ลุงอาวอาพี่น้อง เสมอต้นฮักแพง...แท้แหล้ว

กะสันนำฮูปเกลี้ยง ลออเอี่ยมงามไสว

หน่วยตาใสตำตับ จ่องซูนสะเนียนม้าม

ปากก้องามกะสันเพ้อ ตำมโนน้าวหน่วง

สุดสิดับมอดได้ ไฟตุ้มสิเหน่นอง..แท้น้อ

สายสะแนนคาดคล้อง คลองคู่เคียงเขนย..บ่น้อ

หือสิเลยทอนทบ ทุกข์ระทมถมทื้น

หอนสิบืนซาวได้ สมฤทัยโดยดั่ง

ย่านแต่เจ็บตื่มซ้ำ บ่สมเพ้อฮ่ำคนิง..นั้นแหล้ว

แม่ออกค้ำ สลากภัตรจัดแจง

บริขารแต่งทาน กระดาษเขียนนามเอิ้น

เชิญวิญญาณสองไท้ พ่อแม่ตายปะจาก

อุปฐากทอดค้ำ กุศลยื้อส่งหา..เพิ่นน้อ

พ่อแม่เอ้ยย...

ลูกได้ทานนำเจ้า ข้าวน้อยห่อแจงจัด

เขินสิขัดเงินคำ บ่หน่ายแหนงทานต้อน

ให้แม่เตรียมเอาถ่อน หาบคานคอนกะต่า

หมากพูยาแต่งไว้ คาวหวานพ้อมคู่ซุแนว

นรกภูมิเปิดแล้ว วิญญาณหลั่งมาเป็นสาย

ข้าวสากญายเต็มทาง ต่างก้อพายเทียวท้อน

ไผผู้นอนหลบซ้น บ่ทำทานข้าวสากใส่

แม่ผู้ตายจากแล้ว เพิ่นแนมจ้องส่องทาง..ลูกน้อ

ลูกไผทำทานส่าง สลากภัตรทานหา

พ่อแม่มาคอยเรียง แห่แหนโฮฮ้อง

แม่ผู้คองคอยถ่า ลูกบ่มาสะอื้นฮ่ำ

นั่งแนมทางจอบจ้อง ถือจ้อกะต่าคอง

อุปมัยไขอ้าง คราวแม่บ่ทันเสีย

แม่นกินเกลือตำพริก แม่ก้อทนทานได้

อยากกินไขสันซี้น เงินแพงถ่าลูกอ่อน

บาดเพิ่นตายจากจ้อย สังมาโอ้อ่าวนำ..แท้น้อ

คาวพิรุณฮื่นฮ้อง ฟากพร่ำพงพนา

ขวบพรรษาไขกาล เคิ่งวินัยสงฆ์เจ้า

ฮวงก้อเพาพีอั้ว โพสพแตกผี่

ท่งขจีสุอ่วยเข้า เหมันต์ต้องต่าวลม นั้นแหลว

มัจฉาสมม่วนเต้น ทวนสู่เวิงวัง

วิหคฮังฮองหา ง่าผลแสวงไม้

ผลาใบขูก้าน พ่องลาเลาดอก

เทิงจูมออกกลีบอั้ว เขยอ้มซ่อแซง ก้อมี

พี่แถลงพากย์ถ้อย เฮียนตํ่า ก. กา

พจนาบ่ม่วนคำ ค่อยเอยไขแอ้ม

คนิงแนมน่วยน้อง เฮียมคองคะเนใฝ่

สะกดไข"ฮักเจ้า" ซิ่มบ้างส่วนสิยิน บ่เด

จวนหม่อ จันทร์เพ็ญแจ้ง สิบห้าค่ำเดือนสิบ

ลูกหลานหยิบหวานคาว กะต่าคอนแนวต้อน

อย่ามัวนอนหนาวตุ้ม แพรคุมนำฝนหลั่ง

ย่าเพิ่นหวังฮับต้อน หลานน้อยมาเที่ยวญาม..ยุเด้

แต่งเข่าตอกกอกน้ำ ญามย่าเพิ่นพาทำ

อย่าขะลำเพียรเฮ็ด แม่ย่าคอยทางจ้อง

แต่งข้าวของลงต้อน เพียงคุงหาบกะต่า

เข่าสากมาฮอดมื้อ พอสิได้ใส่ทาน...หั่นแหล้ว

จงสุขสันต์ วันดี ศรีประเสริฐ

ครบวันเกิด เปิดฟ้า พาสดใส

แม้นวาดฝัน หวังยิ่ง ในสิ่งใด

จงสมหมาย มาดแม้น ทุกแผนงาน

อายุยืน หมื่นปี ศรีบุรุษ

ธิดาบุตร ล้อมตัว ทั่วลูกหลาน

เพียบพร้อมสุข เงินทอง บริวาร

สุขสราญ สมดั่ง ที่หวังปอง...

…สุขสันต์วันเกิดครับผม ร่ำๆรวยเด้อ...

...เฮาบ่สมกันดอก...

บุษบานวลเนื้อ ลอออุ่นแพงพวย

งามละมุนนวลพักตร์ ลักขณาเกลาเกลี้ยง

กินรีในหล้า หาบ่มีเทียบถ่อ

ปทุมทองแท่นไท้ ธิดาฟ้าส่งมา...พุ้นแหล้ว

เนาว์ในแดนแผ่นฟ้า เทียบค่าราคาสูง

ขุนภิรมย์ชมพิศ ต่างกะสันหมายจ้อง

ผองพระยาเมืองแก้ว กะสันนำโอ้อ่าว

ซาติแต่กาต่ำเตี้ย ผะอวนอ้ายส่องแต่ทาง...หั่นแหล้ว

อุปมาเฟือยค้าง ทาวทั่งบ่เถิงจุด

บืนทะยานทาวทก ไต่แซมแกมค้าง

ทางพระยาทาวเกี้ยว กวมเฟือยแดดบ่ส่อง

มิดสวอยจ่อยเพลี้ย สิเฟียม้มผ่านฝน...บ่น้อ คำนางเอย

...ขอเป็นยาทาใจ....

ผะอวนคำก้อนแก้ว ผะอายอุ่นพูนสวัสดิ์

บอริบัตหน่วยใน ส่วนใจที่เพม้าง

ขอเป็นฮางยาแก้ ทาแผลบ่อนใจเน่า

ส่วนที่หมองหม่นร้าว เขียวซ้ำสิค่อยทา..ดอกเด้

อย่าสุหาคำอ้าง อบายคิดปิดแผล

เอาสุรามึนเมา ส่วงมาบ่เซาฮ้อน

อย่าสุคอนควมซ้ำ ทำโตให้ด้อยค่า

อย่าได้หาคิดสั้น หันเกี้ยวให้เหี่ยวแฮง..นางเญ้อ

อ้ายบ่หมายกลั่นแกล้ง มาซ้ำตื่มเติมแผล

บ่ได้แวมาเพียง แค่พะนางเซาซ้ำ

หวังมาจำฝังพื้น พือแขนงฮากหยั่ง

เป็นคลังยาซ่อยแก้ แผลเจ้าอยู่ซุยาม..พุ้นแหล้ว

อดีตหลังเก่าซ้ำ เมี้ยนมิดปิดผนึก..เด้อนางเด๋อ

ดึกกุญแจลงคลอง ล่องนทีเวิงน้ำ

เวรระกรรมพานเกี้ยว อย่ามาเทียวเกี้ยวผ่าน

อวสานเลิศล้ำ นำอ้าย ผู้นั่งซอม..พี้เด้อ

คราวพนางพรากอ้าย ไออุ่นผอวนเฮียง

พิสังเพียงทุรายทุกข์ กลั่นกลกะสันต์เนื้อ

สังบ่เหลือควมเค้า กุศลเฮาฮอยห่วง

ทะลังลวงล่ายลิ้น คำถ้อยพากย์พนอ

วสันต์จ่อจวบพ้น ภายหล่วงพรรษา

เหมันต์มาฤดูผาย ผ่านกายกวมไกล้

สังมาไลมิดม้วน ควมคอยบ่ขานข่าว

ผัดเทือหนาวหน่ำเนื้อ สะเหม่นอ้ายสิอุ่นไผ..นางเอ้ย

คองภมัยหล่าน้อง เตินอ่วยอิดูชาย

เสมอภายเคหัง บ่อนเฮาเฮือนค้ำ

อย่าสุหงำเงาชู้ ซอนซายซ้อนเสี่ยง

สะแคงเคียงฮ่วมห้อง โฮงอ้ายหนึ่งเทียม..นั้นเนอ

...กลอนอ่าน วชิรปันตี...

...กวี อิสระ...

ฟังสำเนียงเสียงเจ้า สะอื้นเล่าความหลัง

ว่าฮักพังเพจบ พบพานแต่ทางท้อ

ฮักเคยทอสานตั้ง หวังพะนอเกี้ยวก่าย

เอิ่กสลายมอดเมี้ยน นำซู้ผู้บ่าวลวง..เจ้าว่าน้อ

อย่าได้ขวงเค๊อะค้าง แค้นคั่งควมขม..เถาะนางเอ้ย

อย่าได้จมคำคน ทั่งแทงควมช้ำ

อย่าได้จำฝังไว้ นำฮอยอดีตเก่า

อย่าได้มีทุกข์ฮ้อน นำก้นผู้ผ่านทาง..เถาะน๊า

อ้ายพุฟังคำเว้า เอ้าอั่งกะสันอุก

พออยากทอนควมทุกข์ แบ่งพะนางวางเมี้ยน

เห็นเจ้าวนเวียนจ้อง มองทางจับเจ่า

บ่พอเซาป่วงพ้อ ละบ้อเจ้าอ้ายห่วงนำ..คำนางเอย